Καλλιτέχνες του κοσμήματος: Benvenuto Cellini

Ο Benvenuto Cellini (3 του Νοέμβρη του 1500 - 13 Φεβρουαρίου 1571) ήταν Ιταλός χρυσοχόος, γλύπτης, ζωγράφος, στρατιώτης και μουσικός, ο οποίος έγραψε επίσης τη διάσημη αυτοβιογραφία του. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του μανιερισμού.
 
Αγάλματα
Εκτός από τα έργα του σε χρυσό και ασήμι, ο Cellini έκανε γλυπτά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Το πιο διακεκριμένο από αυτά είναι το χάλκινο σύμπλεγμα του Περσέα με το κεφάλι της Μέδουσας, ένα έργου (αρχικά προτεινόμενο από τον Δούκα Cosimo I de Medici) βρίσκεται τώρα στο Loggia dei Lanzi στη Φλωρεντία, ήταν η απόπειρά του να ξεπεράσει το Δαβίδ του Μιχαήλ και την Ιουδήθ και Ολοφέρνη του Donatello. Η ανάληψη της εργασίας αυτής προκάλεσε στον Cellini πολύ κόπο και άγχος, αλλά  χαιρετίστηκε ως ένα αριστούργημα μόλις ολοκληρώθηκε. Το αρχικό σχέδιο από τους πρόποδες του βάθρου, Περσέας και Ανδρομέδα-βρίσκεται στο Bargello, και αντικαταστάθηκε από ένα εκμαγείο.
Μέχρι το 1996, αιώνες της περιβαλλοντικής έκθεσης ρύπανσης αλλοίωσαν κλιμακωτά το άγαλμα. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, αφαιρέθηκε από την Εκκλησία, και μεταφέρθηκε στο Uffizi για καθαρισμό και αποκατάσταση. Ήταν μια αργή, πολύχρονη διαδικασία, και το αποκατεστημένο άγαλμα δεν επέστρεψε στο σπίτι του, μέχρι τον Ιούνιο του 2000.

Μεταξύ των έργων τέχνης του, πολλά από τα οποία έχουν χαθεί, ήταν ο κολοσσιαίος Άρης για ένα συντριβάνι  και τα μπρούντζινα τελειώματα των θυρών στο Fontainebleau, κέρματα για τις Παπικές και Φλωρεντίνικες πολιτείες, ένα ασημένιο άγαλμα του  Δία σε φυσικό μέγεθος, και μια μπρούτζινη προτομή του Bindo Altoviti. Τα έργα διακοσμητικής τέχνης του είναι πολυποίκιλτα.
Εκτός από το χάλκινο άγαλμα του Περσέα και το μενταγιόν που έχουν ήδη αναφερθεί, τα έργα τέχνης που υπάρχουν σήμερα είναι ένα μενταγιόν του Κλήμεντος VII για τον εορτασμό της ειρήνης μεταξύ των χριστιανικών πριγκίπων το 1530, με την προτομή του Πάπα στο πίσω μέρος και τη μορφή της Ειρήνης πυρπολώντας ένα σωρό από όπλα μπροστά στο ναό του Ιανού, υπογεγραμένο με το όνομα του καλλιτέχνη. Ένα υπογεγραμμένο μεταλλικό πορτρέτο του Φραγκίσκου, ένα μετάλλιο του καρδινάλιου Pietro Bembo και το περίφημο δοχείο για αλάτι αλάτι από χρυσό, σμάλτο και ελεφαντόδοντο  (γνωστή ως Saliera) κατασκευασμένο για τον Φραγκίσκο I της Γαλλίας στη Βιέννη.

Ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Cellini προς το τέλος της καριέρας του ήταν ένας μαρμάρινος σταυρωμένος σε φυσικές διαστάσεις. Αν και αρχικά προορίζονταν να τοποθετηθεί στον τάφο του, πωλήθηκε στην οικογένεια των Μεδίκων, που τον δώρισε στην Ισπανία. Σήμερα ο σταυρός βρίσκεται  στο μοναστήρι Escorial κοντά στη Μαδρίτη, όπου συνήθως εμφανίζεται σε μια αλλαγμένη μορφή-το μοναστήρι πρόσθεσε ύφασμα για να καλύψει τοιν Χριστό και ένα στεφάνι από αγκάθια. Ο Cellini, εργάζεται στο παπικό νομισματοκοπείο στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του παπισμού του Κλήμεντος VII και αργότερα του Παύλου ΙΙΙ, δημιούργησε πολλά νομίσματα και μετάλλια, ορισμένα από τα οποία σώζονται στο αρχικό τους καλούπι. Ήταν, επίσης, στην υπηρεσία του Αλεξάνδρου των Μεδίκων, πρώτου δούκα της Φλωρεντίας, για τον οποίο έκανε το 1535 ένα κομμάτι σαράντα-σολδίων με μια προτομή του δούκα από τη μια πλευρά και όρθιες μορφές των αγίων Κοσμά και Δαμιανού, από την άλλη. Μερικοί ειδήμονες αποδίδουν σε αυτόν πολλές πλάκες του, όπως "ο Δίας συνθλίβει τους Τιτάνες", "Η μάχη του Περσέα και του Φινέα", το Σκυλί, κλπ. Άλλα έργα όπως η προτομή πορτρέτο  δεν έχουν αποδοθεί άμεσα, αλλά αντ 'αυτού αποδόθηκαν στο εργαστήριό του.  
Χαμένα έργα
Τα σημαντικότερα έργα που έχουν χαθεί περιλαμβάνουν την ανολοκλήρωτο δισκοπότηρο που προορίζονταν για τον Πάπα Κλημέντιο VII, ένα χρυσοποίκιλτο κάλυμμα για ένα βιβλίο προσευχής, δώρο για τον Πάπα Παύλο III εκ μέρους του Καρόλου Ε ', της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - και οι δύο περιγράφονται εκτενώς στην αυτοβιογραφία του. Μεγάλα ασημένια αγάλματα του Δία, του Ηφαίστου και του Άρη, σφυρηλατημένα για τον Φραγκίσκο τον Πρώτο κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι, μια προτομή του Ιούλιου Καίσαρα και ένα ασημένιο κύπελλο για τον καρδινάλιο της Φερράρα. Το υπέροχο χρυσό "κουμπί" ή Morse (μια καρφίτσα για κάπα) του Cellini για το μανδύα του Κλημέντιου VII, ο συναγωνισμός για την κατοχή της οποίας  τόσο παραστατικά περιγράφεται στην αυτοβιογραφία του.